Dünyanın ən məşhur beynəlxalq  jurnalist təşkilatları bir araya gələrək, sentyabrın 18-də  Avropa Şurasının yeni görəv almış  baş katibi  Mariya Peyçinoviç-Buriçiyə ( Mariya Pejčinović Burić’e)   açıq məktub göndəriblər.  Məktubu 21 təşkilat imzalayıb. Onlar “Avropa məkanında  jurnalist təhlükəsizliyi   və sərbəst ifadə mühitinin ən pis həddə çatdığını” bildiriblər. Xanım Mariyadan “ifadə azadlığı, media plüralizmi  və jurnalistlərin təhlükəsizliyi” məsələsini prioritet olaraq tutmağı xahiş ediblər (https://www.ifj.org/media-centre/news/detail/category/press-freedom/article/open-letter-to-new-secretary-general-of-the-council-of-europe.html ).

Müraciət müəllifləri ciddi  narahatlıq keçirmələrinin səbəblərini də açıqlayıblar. Bildiriblər ki,  nəinki ümumilikdə Avropa məkanında, hətta Avropanın mərkəzində belə jurnalist təhlükəsizliyi və ifadə azadlığı ciddi təhlükə altına düşüb. Bu sırada ön yerdə dayanan  Polşanın, Macarıstanın, Avstriyanın, Bolqarısatanın, Rumıniyanın, İtaliyanın  adlarını çəkiblər. Rusiya, Türkiyə, Ukrayna isə öz yerində. Onlar son 5-6 il ərzində  belə siyahılarda öz yerlərini daima qoruyurlar. Siyahıda  daha sonar   jurnalistlərlə bağlı təhlkəli halların getdikcə  intensivləşdiyi ölkələri adbaad yazıblar. Siyahıda Almaniya, Fransa, Slovakiya, Serbiya və digərlərinin adları var. AŞ baş katibliyindən öncə Xorvatiya Baş Nazirinin müavini, Xarici İşlər naziri olan Mariya Peyçinoviç-Buriçinin ölkəsi də ciddi narahatlıq doğuran dövlətlər sırasındadır. Burada son illər vəziyyət hədsiz pisləşib. Faktlar göndərilən məktubda da ifadə edilib.

Çox maraqlıdır ki, 21 beynəlxalq təşkilatın aparıcı Avropa ölkələri ilə uğraşdıqları bir vaxtda, “Freedom House” də hesabat yayıb. Maraqlıdır ki, “Freedom House” 21 təşkilatdan fərqli hesabat hazırlayıb: onun nəzərində “ən təhlükəli ölkə” Azərbaycandır! Niyəsini izah edə bilməyib, 5-6 il öncə yaşanmış hadislərə istinad edib (https://www.amerikaninsesi.org/a/freedom-house-az%C9%99rbaycanda-h%C3%B6kum%C9%99t-m%C9%99hk%C9%99m%C9%99-vasit%C9%99sil%C9%99-jurnalistl%C9%99ri-susdurur/5089851.html ), “ Azərbaycanda hökumət məhkəmə vasitəsilə jurnalistləri susdurmaqda” ittiham edib. Digər maraqlı məqam odur ki, “Amerikanın səsi”radiosu dünyanın aparıcı 21 beynəlxalq təşkilatının deyil, məhz “Freedom House”nin hesabatını yayımlayıb. Həm də ixtisarla. Bu yayıma baxanda elə təəssürat yaranır ki, “Freedom House”nin tək dərdi Azərbaycandır. Bəlkə də elə bu cürdür. Hər necə olsa, “Freedom House” “Sorosun uşağıdır”. Sorosun isə Azərbaycala bağlı, gerçəkdən, dərdi var

Şəbəkə    indi də   Azərbaycan prezidentinin legitimliyini şübhəyə  alır, İranın Azərbaycana qarşı qarayaxmalarına dəstək verir

Azərbaycanda   islahatlar proqramının 2017-ci ildə başlanan yeni dalğası müxalif düşərgəni şərti  olaraq 3 qrupa böldü.  “Radikal” müxalifətin  Avropaya sığınan, mübarizəni sosial media  müstəvisində aparan yeni qanadı ortaya çıxdı və faktiki olaraq, “söyüş müxalifəti”  adıyla  2-ci cəbhə  yarandı.  2-ci qrup üzvlərinin davranışları sələflərindən fərqlənmir.   Ölkə içindəki “radikallar” kimi, bu qrup üzvləri də  “ağa qara demək mərəzi”nə düçar olublar.  Sadəcə, taktika fərqlidir: silahları söyüş, qalxanları həyasızlıqdır.   Azərbaycan adına uğurlu nə varsa şübhəyə alır, ictimai rəyi çaşdırmağa, etimadsızlıq mühiti yaratmağa çalışır,  ölkədə sabitliyin pozulması üçün hər şey edirlər. Hədəflərindən biri   islahatlara mane olmaqdır.  İslahatları əngəlləmək, gözdən salmaq , beləliklə, Azərbaycan dövlətinin və hakimiyyətinin xalq arasında dayaqlarının möhkəmlənməsinə mane olmaq, onları zəif duruma salmaqdır. Şüarları budur ki, “mövcud iqtidar islahat keçirməyə qadir deyil, belə islahat isə bizlərə lazım deyi”.  Bütün bunları nə üçün,  kimlərin  sifarişi  ilə edirlər, sonucda kimin maraqlarına xidmət edirlər? Başqa bir mövzudur. Bu yazıda məqsədim  2017-ci ildə zahirə  çıxan, şərti olaraq “gizli müxalifət” adlandırılan  3-cü qrupu  xarakterizə etməkdir.

Prezidentə dəstək, yoxsa  məxfi plan?

Digər ikisindən fərqli olaraq, 3-cü qrup zahirən “islahatların keçirilməsinə tərəfdardır”, “islahatlar yolu ilə ölkənin möhkəmləndirilməsi, hakimiyyətin demokrtaikləşməsi  ideyasını dəstəkləyir”,  bu yolda Prezidentə öz köməyini  təklif edirdi.  Amma bu qrupun, yəni “Mehman Əliyev şəbəkəsi”nin  öz təkliflərində səmimi olması ilk günlərdən şübhə doğurmuşdu. Çünki  “islahat üçün dəstəyi “ şərtlə verirdilər.  Bu qrupun islahatlara dəstək adıyla verdiyi təkliflər küll halında deyil, hətta qismən  reallaşdırılsaydı belə, ölkə nəinki bir addım irəli getməz, əksinə,  26 il geri düşər, 1993-cü illərin xaotik, böhranlı durumu yaranardı. Təklifləri  bu idi ki, islahatlar sosial-iqtisadi, hüquqi  sferadan deyil, birbaşa hakim komanda daxilində, kadr siyasətindən başlamalıdır. Həm də deyirdilər ki, prezident kadr islahatını inqilabi formada, sürətli, kütləvi formada gerçəkləşdirməlidir.

 Kimlərin “vurulmasını” təklif edirdi Mehman Əliyev?  O şəxsləri  ki,  90-cı illərin ən ağır günlərində Azərbaycana başçılıq edən ulu öndər Heydər Əliyev   öz komandasına cəlb edib etimad göstərmişdi.  Bu şəxslər  son ana qədər ümummilli liderə  sədaqətlərini  qorumağı bacarmış, daha sonra  Prezident İlham Əliyevin komandasında da eyni uğurla işlərini davam etdirmişlər.  Siyasi karyeralarında  heç vaxt şübhəli  xətlər  üzrə hərəkət etməyiblər,  hər zaman sistemə, rejimə, liderə sədaqətlərini nümayiş etdiriblər.  Həm də, digər məmurlarla  müqayisədə daha  strateji  postlarda təmsil olunublar. Məsələn,  “Mehman Əliyev şəbəkəsi”nin əsas hədəflərindən biri  Əli Həsənovdur, Prezidentin  ictimai-siyasi məsələlər üzrə köməkçisi-şöbə müdiri.  Məhz Əli Həsənovun peşəkarlığı  sayəsində  Azərbaycan Prezidentinin ictimai-siyasi mühitə yönəlik proqramları uğurla tamamlanıb, bu  sahədəki hərc-mərclik aradan qalxıb,  Azərbaycan mediasında, QHT və siyasi partiyalar sistemində  uzlaşma, anlaşma,  dialoq müstəvisi  yaranıb. “Bütün bunların fonunda Mehman Əliyevin Əli Həsənovu və  onun kimi komandasına sadiq, peşəkar olan digər şəxsləri  hədəf seçməsi   göstərir  ki, adam əməlli-başlı zərərli bir oyunun içindədir” deyən media ekspertləri, siyasi şərhçilər  hələ 2017-2018-ci illərdə xəbərdarlıq  edirdilər. Bildirirdilər ki,   Mehman Əliyevin səsləndirdiyi,  islahat adı altında ən sadiq məmurların vurulmasını ehtiva edən təkliflərdə  əsas hədəf  ayrı-ayrı məmurlar deyil, Prezident İlham Əliyevin özü və ölkənin Birinci vitse-prezidenti Mehriban Əliyevadır: “ Mehman Əliyev hakimiyyəti zəiflətmək üçün əsrlərdir sınanmış və çox zaman da işə yaramış bir metoddan istifadə edir: liderin ətrafını təmizləmək üçün səbəblər uydurur. Uzun vədəli məqsəd hakimiyyətin  təbliğat-təşviqat işlərinə məsul olan əsas  şəxsləri hədəfə gətirib gözdən salmaq, sonra da komanda içində çaxnaşmalara rəvac verməkdir. Bu iş üçün komandanın ən uğurlu, ən təcrübəli, ən gərəkli və ən sadiq üzvlərini, o cümlədən,  Əli Həsənovu seçməsi də Mehman Əliyevin  həmin məqsədlərindən  xəbər verir” ( https://aktual.az/niye-mehz-eli-hesenov/ ).

Taktika dəyişir, hədəf isə yox…

   2017-2018-ci illərdə ortaya çıxmış bu şübhələr çox keçmədən özünü doğrultmağa başlayıb. Budur, son günlər mediaya açıqlamalar verən, özünü gah “İqtisadiyyat – makroiqtisadiyyat” üzrə ekspert, gah siyasətşünas, gah da media eksperti kimi təqdim edən Mehman Əliyev artıq ayrı-ayrı məmurlardan “əl çəkib”, birbaşa prezidentin özünü hədəfə alıb. O,  “İslahatdan kənar inkişaf” adlıyazısında qeyd edir ki, “…xarici reytinq təşkilatları Azərbaycanı islahatların liderlərindən biri kimi təqdim etməyə tələsiblər.  Dünya Bankının 2018-ci il üzrə “Doing Business” hesabatı Azərbaycanı dünyanın 10 islahatçı dövlətinin siyahısına daxil etməklə” səhvə yol verib. “Dünya İqtisadi Forumunun  (WEF) “Qlobal Rəqabətlilik İndeksi”ndə  Azərbaycanın  2017-ci il üzrə  35-ci yerə çıxarılması” da yanlış olub  (https://www.astna.biz/ext/news/2019/9/free/eco-macroeco/az/971.htm   ).  Mehman Əliyev “çoxsaylı arqumentlər” gətirərək isbat etməyə çalışır ki, Azərbaycanda nəinki sosial-iqtisadi sahədə, ümumilkdə heç bir sahədə islahat keçirilməyib, dəyişikliklər olmayıb:  “Qeyd olunan dövrdə heç bir sahədə və ya ümumiyyətlə, ölkədə köklü dəyişikliklərin şahidi olmamışıq….Prezident  bu il 3 aprel tarixində “Məhkəmə-hüquq sistemində islahatların dərinləşdirilməsi haqqında” fərman verdi.  Ancaq “Gəncə” və “Tərtər” hadisələri ilə bağlı keçirilən məhkəmə çəkişmələri  islahatların olmadığını göstərir”.

“Yenidən qurulmanın dərsləri” adlı məqalədə isə, Mehman Əliyev Azərbaycan prezidentini sonuncu SSRİ rəhbəri  Mixail Qorbaçovla  müqayisə  edir:   “Azərbaycanda hazırki vəziyyət SSRİ-nin son illərinə  oxşardır…”. ( https://www.astna.biz/ext/news/2019/3/free/region-ussr/az/690.htm  ).  “Mövcud hakimiyyətin puçluğunu” əsaslandırmaq üçün iddia edir ki, Azərbaycanın mövcud hakimiyyəti legitim deyil: “Bu müddət ərzində ölkədə referendum, prezident seçkiləri keçirildi. Onlar demokratik idimi, legitim idimi, yerli və beynəlxalq standartlara uyğun idimi? Əsla. Bununla bağlı kifayət qədər ciddi arqumentlər var..”.

Göründüyü kimi, “Mehman Əliyev şəbəkəsi”nin taktikasında son dövrlərdə ciddi dəyişiklik yaranıb. Onlar 2017-2018-ci illərdə Prezident İlham Əliyevi  və ölkənin Birinci vitse-prezidenti Mehriban Əliyevanı  zahirən “təqdir edir”,  ətraflarındakı sadiq məmurların isə  vurulmasını təklif verirdilərsə, bu yolla guya “Prezidentin yeni islahatlar proqramını dəstəkləyirdilərsə”,  2019-cu ilin ikinci yarısında xəttlərini dəyişiblər. İndi birbaşa hədəf olaraq Prezidentin özünü  göstərirlər.  Düzdür, siyasətləri mahiyyətcə dəyişməyib.  2017-2018-ci illərdə də, 2019-cu ildə də hədəfləri eyni olub. Sadiq məmurların vurulmasını təklif edəndə də, indi Prezidentin özünü birbaşa hədəf göstərib onu qeyri-legitimlikdə ittiham edəndə də məqsədləri bir idi: Prezidentin komandasını zəiflətmək, xalqın etimadından məhrum etmək, “zəif prezident imici yaratmaq”.  Amma  istənilən halda sual yaranır: nə baş verdi ki, “gizli müxalifət” öz qlafından çıxdı, niyyətini dolayısı ilə deyil, birbaşa elan etməyə başladı?

Vaşinqton, Moskva, indi də Tehran…

Versiyalar çoxdur. Seçim etmək, hansının düzgün, hansının ehtimal olduğunu müəyyənləşdirmək çətindir.  Düzgün olanı seçmək üçün  köməyimizə yenə də Mehman Əliyevin özü gəlir.  O, son dövrlərdə yazdığı silsilə məqalələrindən birini də İran-ABŞ qarşıdurmasına, bunun fonunda  Vaşinqtonun müttəfiqləri üçün yaranan təhlükəyə həsr edib.  

“İran ətrafında açıq oyun” adlı məqalədəMehman Əliyev iddia edir ki, bu qarşıdurmadan ən çox ziyan çəkən ölkələrdən biri də Azərbaycandır (https://www.astna.biz/ext/news/2019/9/free/geo-east/az/979.htm). Zahirən müsbət tonda başlayan məqalə sonucda anti-Azərbaycan şəbəkələrin quraşdırdığı şər-böhtan xarakterli tezislərin ayaq tutmasına  xidmət edir. “Geosiyasət eksperti” iddia edir ki,  Azərbaycan uzun müddət İran –ABŞ-İsrail arasında manevrlər etməklə, sonda özünü pis duruma salıb:  “İranın nəzarəti altında olan əl-Həşd əş-Şəəbi qruplaşmasının komandir müavini Əbu Məhdi əl-Mühəndis İsrailin dronlarla İraqdakı İranyönlü obyektlərə hava zərbələri endirmək üçün Azərbaycanın  ərazisindən istifadə etməsində birbaşa ittiham edib. Mühəndis İsraildən intiqam almağı vəd edib, bu da dolayı yolla Azərbaycana qarşı təhdid demək ola bilər”. Mehman Əliyev bu məqalədə İran hərbçisinin ittihamlarına haqq qazandırır. Qeyd edir ki, həmin ittihamlar sonradan ABŞ hərbçiləri tərəfindən də təsdiq edilib: “Bunun ardınca “Nyu-York Tayms” açıq-aşkar bəyan edib ki, bundan əvvəl İranın nüvə obyektlərinin hava kəşfiyyatı üçün Azərbaycan ərazisindən istifadə olunub. Nəşr iddia edir ki, kəşfiyyat dronları Azərbaycan ərazisindən İranın hava məkanına uçuş həyata keçirib. Nüfuzlu nəşrin açıq məlumat sızıntısı ABŞ və İsrailin Böyük Şərq regionunda hərbi-siyasi fəaliyyəti sistemində status-kvonu açıq-aşkar təsbit edir və rəsmi Bakını regional və superdövlətlər arasında manevrlərdən məhrum edir, bu da Vaşinqtonun müttəfiqi rolu ilə razılaşmaqdan başqa seçim qoymur. Amma bu da son deyil”.

Mehman Əliyev,  bir azərbaycanlı olaraq, bu iddiaların yanlışlığını isbatlamağa çalışmır, Azərbaycan dövlət rəsmilərinin bu iddiaya qarşı tezislərini səsləndirmir. Əksinə, ABŞ və İranın qərəzli qüvvələri tərəfindən ortaya atılan iddiaların legitimləşdirilıməsinə çalışır. Bunu təsadüfənmi edir? Əlbəttə, belə yanlış, təhlükəli tezislərlə oynamasını Mehman Əliyevin diletantlığı ilə də əlaqələndurmək olardı. Necə olsa, eyni şəxsdən “İqtisadiyyat – makroiqtisadiyyat” üzrə ekspert, “siyasətşünas”, “media eksperti” kimi eyni səviyyədə peşəkar açıqlamalar gözləmək olmaz.  Amma təcrübə göstərir ki, bu cür təhlükəli, antimilli tezislərin altına imza qoyulması təkcə diletantlq göstəricisi deyil. Onun öz karyerası dövründə Vaşinqton, Moskva, Avropa ölkələri yanlısı kimi çıxışlar etməsi təcrübəsi var. Görünür, Tehran rejiminin əlinə oynamaq da yeni mərhələdir. “Siyasi şərhçi” Azərbaycan Prezidentinin “İranın hədələri qarşısında çaşqın duruma düşdüyü”  tezisini ictimai rəyə yeridir:  “Rəsmi Bakı Azərbaycanda Yaxın Şərq terroru təhlükəsi haqqında heç nə demir. Amma bu, prezident Əliyev administrasiyasının İranyönlü sahə komandirlərinin qisas təhdidlərini diqqətsiz qoyduğu demək deyil….Bu kontekstdə Əliyevin ictimai fəallığının azalması da İran ətrafında son hadisələrin və onun Azərbaycana qarşı təhdidlərinin nəticəsi də ola bilər”.

Müşfiq Ələsgərli

Jurnalist siyasətlə məşğul olmalıdırmı? Müşfiq Ələsgərli sualları cavablandırır

http://tv.sia.az/news/week/759753.html

http://tv.sia.az/news/week/759753.html

https://news.milli.az/society/785870.html

http://ikisahil.az/post/kimdir-reshid-hacili-siyasetchi-huquqshunas-yoxsa-sadece-maxinator

Keçmiş Media Huququ İnstitutunun (MHİ) rəhbəri Rəşid Hacılı Azərbaycan jurnalistlərini təhqir edib, onları bioloji varlıqlara oxşadıb. Ayıbdır, özünü hüquqşünas və təşkilat rəhbəri adlandıran bir şəxsə yaraşmayan addımdır. Təhqirə yol verirsə, deməli özü də təhqiri qəbul etməyə hazır olan biridir.

Həm də ölkə jurnalistlərini o adam təhqir edir ki, özü zaman-zaman riyakarlıqda ittiham edilib. Media adamı olduğunu elan edən bu şəxs 2013-cü ildə paralel şəkildə   rəsmən qondarma Milli Şuranın üzvlüyünü qəbul edib, siyasətə qoşulub. “Milli Şura” təmsilçisi qismində  müsahibələri var. “Siyasi fəaliyyətlə  jurnalistikanın sintezini” yaratmaq istəyib.  Amma nə siyasətdə yarıdıb, nə də media sahəsində.

“Siyasi məhbus siyahısı” məsələsində dolaşıq, müəmmalı  hərəkətlərinə görə öz cəbhədaşları tərəfindən riyakarlıqda ittiham edilib, çıxdaş edilib. “Siyasi məhbusların” hüquqlarını məhkəmə müstəvisində müdafiə etmək üçün külli miqdarda qrant vəsaitləri alıb. Amma “müdafiə etdiyi” şəxslərə siyasi partiyalara mənsubiyyətlərinə görə fərq qoyub. Öz düşərgəsinə yaxın olanları “siyasi məhbus”  sayıb, digərlərinə isə, sadə dildə desək, ögey yanaşıb. Amma bu yanaşmasını ört-basdır edə bilməyib, ifşa olunub. Bunu biz demirik, öz cəbhədaşları deyirlər. 2014-cü ildə  cəbhədaşları ilə savaşı da bu səbəbdən baş verib və media müstəvisinə çıxıb. Marağı olanlar linkə daxil olub baxa bilərlər (https://www.facebook.com/rashid.hajili/posts/4412835335552 ). Bu yazışmalardan aydın olur ki, cəbhədaşları onu riyakarlıqda, maxinasiyalarda ittiham edirlər.  Hətta irəli gedib onu hakimiyyətə işləməkdə ittiham edənlər də tapılıb. Bəziləri dəlillər gətirərək qeyd ediblər ki, Rəşid Hacılı “müdafiə etdiyi” şəxsləri təkcə siyasi partiyalara mənsubiyyətinə görə fərqləndirməyib, həm də “yuxarıdan aldığı sifarişə görə təsnifatlaşdırıb”. Cəbhədaşları MHİ rəhbərini “yuxarıya bağlayan xətt” barədə də təsəvvürlərini bölüşüblər, onun məmur qohumlarını istiqamət veriblər. Bizim bu məqamla işimiz yox. Amma görünür, MHİ rəhbəri özü belə xarakterdə olduğu üçündür ki, indi başqalarına da ləkə atır, jurnalistləri siyasi sifarişlə, məmurlardan aldıqları tapşırıqlar əsasında  işləməkdə ittiham edir, onları ələbaxan bioloji varlıqlarla müqayisə edir. “Güzgüyə baxıb adını özgəyə qoyan” bioloji varlıq haqqında misallar boşundan yaranmayıb.

Amma MHİ rəhbərinin “hakimiyyətə işləməyi” də birmənalı olmayıb. 2015-ci ildə Rəşid Hacılının rəhbərlik etdiyi Media Hüquqları İnstitutunun bank hesabına həbs qoyulub. Səbəb media hüquq müdafiəçiliyi adı altında qrantlar alınması və həmin qrantların təyinatı üzrə xərclənməməsi, hesabatlılığın düzgün qurulmamasıdır. Rəşid Hacıl “mənşəyi bilinməyən” qrantlar və “mənşəyi bilinməyən istiqamətlərə” xərcləmələr  məsələsinə aydınlıq gətirməyib. Sadəcə ölkədən çıxıb gedib.

İndi ayılıb və ağlına gəlib ki, ölkə jurnalistlərinin peşəkarlığını araşdırsın. Maraqlıdır, görən Rəşid Hacılının baxışındakı  “peşəkar jurnalistin”  meyarları nədir?

AXCP sədrinin   bəyanatı  ilə Clive Dunnın paylaşımları təsadüfdən uzlaşmayıb

https://news.milli.az/politics/783270.html

http://sia.az/az/news/politics/757478.html

Həmişə belə olur: günlərin birində müxalif düşərgədən kimsə səhər oyanır,  yuxuda görübmüş kimi, gündəmə aidiyyatı olmayan bir mövzudan danışır,  bir-iki nəfər özü düşüncəli  şəxs  ona yan tutur və məsələ “unudulub gedir”.  Bir müddət sonra isə Avropada kiminsə  “qəflətən yadına düşür ki”, bəs Azərbaycanda filan vaxt filan məsələ “baş verib”, münasibət bildirmək lazımdır. Beləcə,  şübhə etdiyimiz,   ciddiyə almadığımız bir “olay” dönüb-fırlanır, beynəlxalq təşkilatların gündəminə daşınır, Azərbaycan əleyhinə bəyanata, hesabata çevrilir və pasportlaşır.  İndi  həmin günlərdən və anlardan birini yaşayırıq.

AXCP sədri Əli Kərimli   iddia edir ki, “Hökumətin əlisilahlı yandaşı, Fuad Muradov”  adlı şəxs AXCP funksioneri Nicat Abdullazadəni ölümlə hədələyib, evinə basqın edəcəyini bildirib.  O və “Radikal düşərgə” təmsilçilərindən ibarət yandaşları   Fuad Muradov adlı şəxsin kimliyinin araşdırılmasında maraqlı deyillər. Belə bir araşdırma edənləri  və ya  araşdırma təklifi  irəli sürənləri də öz trolları vasitəsilə yanar oda salırlar, haqqında hədyanlar yazır, “hökumətin müxalifət üzərinə hücumuna  haqq qazandırmaqda” qınayırlar. Qarşı tərəf də abırına qısılıb kənar  çəkilir. “Radikallara”  da bu lazımdır. Bu yolla  mövzunu  dəyişirlər.  Fuad Muradov personası “yaddan çıxır”.   Gün keçəcək, ay dolanacaq, baxacaqsan ki, hansısa “nüfuzlu beynəlxalq təşkilat”   həmin “fakta”  istinad edib Azərbaycan hakimiyyətini  “qanunsuz silahlı dəstələr yaratmaqda, müxalifət təmsilçilərinə qarşı basqınlar qurmaqda”  ittiham edəcək.

Simptomları görünür artıq. Əgər sosial şəbəkələrdəki  “müzakirələrə” diqqət etsəniz, görəcəksiniz ki, Əli Kərimlinin tərəfdarları  Fuad Muradov adlı şəxsin  “tapılıb cəzalandırılmasını” tələb etmirlər, ondan nə üçün belə bir açıqlama yazmasına görə hesab sormurlar, ümumiyyətlə onun hər hansı bir açıqlama verib mövqeyini izah etməsinə maraq göstərmirlər.  Bütün müzakirələrdə hədəf   Fuad Muradovun hansısa yolla “hakimiyyətə bağlanılmasıdır”,  silahlı fotonun  hakimiyətə qarşı “silahlı dəstə qururlar” ittihamına çevirməsidir.

 Bilirlər ki, yalandır, bu versiyalar qondarmadır. Əksinə,  xalqın mövcud iqtidarı dəstəkləməsinin, AXC-Musavat  hakimiyyətindən üz döndərməsinin  əsas səbəblərindən biri  də məhz 1992-1993-cü illərdə mövcud olan özbaşınalığa son qoymasıdır, qanunsuz silahlı dəstələri  zərərsizləşdirməsidir, mübahisələrin hüquqdankənar formalarla həll edilməsini  aradan qaldırmasıdır, kriminogen duruma nəzarət edə bilən güclü hüquq-mühafizə sistemi  qurmasıdır.  “Fədailər qrup”ları yaratmaq, indi bu ittihamı mövcud hakimiyyətə qarşı irəli sürənlərin özlərinin dünyagörüşünün məhsuludur. Həmin dünyagörüşdən hələ də kənara çıxa bilmirlər.

Digər tərəfdən, aşkara çıxdı ki, Fuad Muradov  AXC-Müsavat iqtidarı dövründə silahlı dəstələrdən birinin rəhbəri olmuş  Alik Muradovun oğudur. O,  psixoloji dünyagörüşü  baxımdan AXC-yə,  bugünkü AXCP sədrinə daha yaxındır.  Deməli,  Əli Kərimlinin Muradovu  “öz düşərgəsindən çıxarıb”   mövcud hakimiyyətə yaxın bir çevrədə yerləşdirməyə cəhd göstərməsində konkret   qəsdi var.  Nədir bu qəsdin məğzi?

Bəli, yanılmamışıq. Bu açıqlama təsadüfdən gündəmə çıxmayıb, unudulası da deyil. Həmişəki kimi  qərəzli, uydurma, amma geniş miqyaslı bir qarayaxma kampaniyasının başlanacağının  simptomlarıdır.

AXCP sədrinin “Fuad Muradovun silahlı dəstəsi”  açıqlaması ilə  sinxron baş verən hərəkətlər ortaya çıxıb. 

Böyük Britaniya vətəndaşı, aktiv sosial şəbəkə istifadəçisi  olan  Clive Dunn adlı şəxs  Azərbaycanın əleyhinə məqalə paylaşıb. Şərq-müsəlman dünyası  əleyhinə paylaşımları ilə tanınan və  paylaşımlarının 95 faizi siyasi mövzularda olan  Clive Dunnın indi də Bolqar jurnalist Dilyana Qaytancıyevanın müəllifi olduğu “Terrorçular üçün silah daşıyan 350 diplomatik uçuş” başlıqlı məqaləni yenidən  yayımlayıb. Məqalədə iddia olunur ki, “3 il boyunca Azərbaycandan Silk Way vasitəsilə münaqişə zonalarındakı terrorçulara silah daşınıb”. Müəllif iddia edir ki, Bolqarıstan və Azərbaycan XİN arasındakı sənədləri ona anonymous Bulgaria adlı tvitter hesabı göndərib. O,  “yüzlərlə ton silah daşıyan təyyarələrin”  aeroportlarda  orta yerlərdə, sərnişin təyyarələrinin  arasında dayandığı üçün”  təhlükənin miqyasının daha da artdığını qeyd edib. Əlavə edir ki, “İri dövlətlər  buna göz yumublar”.  Sənədlərdə bu silahlarla bağlı razılaşmaların olduğu da qeydd edilir. 

Maraqlıdır ki, Bolqar jurnalist tərəfindən xeyli əvvəl yazılan, amma təkzib olunan  məqalə, bu günlərdə tvitterdə Clive Dunn tərəfindən yenidən paylaşılıb və bu paylaşımdan sonra  Azərbaycan barədə qondarma ittihamlar yenidən gündəmə gəlib. Ən maraqlısı isə budur ki, Clive Dunnın paylaşması ilə AXCP sədrinin “Fuad Muradovun silahlı dəstəsi”  açıqlaması eyni tarixə təsadüf edir: hər ikisi 1 gün fərqlə gündəmə gəlib, eyni tezislər üzərində qurulub. Hər iki paylaşmanın motivi budur ki, Azərbaycan qanunsuz silah dövriyyəsində, qanunsuz silahlı dəstələr qurulmasında iştirak edir.   Təsadüfidirmi? Təbii ki, xeyir. Uzun illərin təcrübəsi deməyə əsas verir ki, artiq anti-Azərbaycan mərkəzlər tərəfindən yeni kampaniya hazırlanır. Bu dəfə ölkəmiz silah qaçalmaqçılığı, terrorçu qruplarla əlaqədə, qanunsuz silahlı dəstələr qurmaq məsələsində ittiham oluna bilər. Allah etsin ki, ehtimalımız boşa çıxısın. Amma sipmtomlar eynidir.

Təqdiredici haldır ki,  Prezident Administrasiyasının İctimai-siyasi məsələlər şöbəsinin müdiri, Prezidentin köməkçisi  Əli Həsənov bu ittihamlara zamanında, operativ şəkildə  cavab verdi. Əli Həsənov açıqlamasında deyir:  “…Silahlı dəstələr yaratmaq, insanları silahla hədələmək, onların evlərinə basqın etmək, itaət etməyənləri döyüb avtomobilin yük yerinə salmaq və digər bu kimi hüquqazidd əməllər Əli Kərimlinin dövlət müşaviri olduğu AXC-Müsavat hakimiyyətinin üsul-idarəsi üçün xarakterik hallar olub… Bugünkü Azərbaycan hüquqi dövlətdir, burada heç bir cinayətkar cəzasız qalmır, günahı olmayan da cəza almır. Dövlətin hansısa “fədailər qrupu”na və digər bu kimi qeyri-qanuni dəstələrə ehtiyacı yoxdur, onun asayişi yaradan, qanunlara əməl olunmasını təmin edən hüquq-mühafizə sistemi və ədaləti bərpa edən məhkəməsi var”.

Prezident köməkçisinin bu açıqlamasını AXCP sədri ilə yanaşı, “xaricdə oturub quyruq bulayanlara” da aid etmək olar.

Müşfiq Ələsgərli

https://news.milli.az/society/780870.html

https://metbuat.az/news/1245056/azerbaycan-adina-pislik-eden-sebeke.html

Azərbaycan  adına pislik edən şəbəkə   

Başa vurduğumuz həftə qlobal səviyyədə diqqət çəkən  media insidentləri baxımından zəngin oldu.   Aralarında trendə çevrilənlər də var. Dünyaca məşhur “The Guardian”ın əməkdaşı  Oven Gones –in (Owen Jones) London küçələrində nümayişkəranə şəkildə döyülməsindən tutmuş,    Almaniyada   hüquq şöbələrinin,  vəkillərin  mediaya xəbər ötürmələrini məhdudlaşdıran  qaydaların tətbiq edilməsinə yönəlik etiraz aksiyalarına, Belçikada frilans (freelance ) jurnalistlərin əmək haqqının azlığına, ədalətsiz ödənişlərə  qarşı kampaniya keçirmələrinə qədər bol məlumatlar var.  Paralel olaraq Rusiyada, Ukraynada, Türkiyədə baş verən insidentlər də beynəlxalq təşkilatların diqqətindədir.  Qeyd edilən insidentlərin hər biri önəmli olsa da, nəzərlər  daha çox London üzərində köklənib. Çünki Oven Gones  insidenti  Qərbi Avropa ölkələrində  uzun illər qapalı saxlanılan  “jurnalistləri  döyüb qorxutma, hədələyərək işindən çəkindirmə”  hallarının  son illərdə pik həddə çatmasını,  açıq forma almasını isbatlayıb.  İnsident  avqustun 17-də baş verib.  Londonda , “Kral Xaçı”nın yaxınlığında bir qrup adam Owen Jones-ə  yaxınlaşaraq, onu döymüş, “baş nahiyyəsini zədələmişlər”. NUJ xəbər verir ki, “Gones  bir nəfər tərəfindən təpikləndikdən sonra yerə yıxılıb. Digər hücum edənlər onu  başından təpikləməyə başlayıblar” (https://europeanjournalists.org/blog/2019/08/19/uk-journalist-owen-jones-attacked-by-four-men/ ). Britaniya media ictimaiyyətini  heyrətləndirən və hiddətləndirən məqam budur ki, Londonun “Böyük şəhər polisi” hücumun CCTV görüntülərini əldə etsə də,  bu günə qədər şübhəliləri saxlamayıb.  Hansı ki, “Gones  jurnalist fəaliyyəti ilə əlaqəli olaraq son bir ildə dəfələrlə  təhdid və fiziki zorakılıq cəhdləri ilə qarşılaşmış, müdafiə  üçün polisdən yardım istəmişdi”. Nəticə isə budur ki, polis nəinki onun müdafiəsi üçün önləyici tədbirlər görməyib, həmçinin, döyülmə  baş verəndən sonra da effektiv  addımlar atmayıb. Bu, Avropanın mərkəzində media azadlığına, jurnalist  təhlükəsziliyinə yönəlik  təhlükəli tendensiyadır, ciddi narahatlıq doğurur, beynəlxalq media təşkilatlarını səfərbər edir. 

Amma Avropa məkanında  media insidentləri ilə bağlı qeyri-münasib görünən məqam təkcə London polisinin  Oven Gones hadisəsinə yanaşmasında deyil.  Qeyri-adilik, həm də,   amerikaninsesi.org, turan.az, osmanqızı.tv-nin beynəlxalq səviyyəli media insidentlərinə münasibətləridir. Sonuncular isbat etməyə çalışırlar ki, dünya mediasının  problemi  “demokratiya beşiyi” adlandırılan mərkəzlərin  birində-Londonda   jurnalistin ölümcül halda döyülməsi, bir həftə ərzində cinayətkarın tutulub cəzalandırılmaması   deyil.  İddia edirlər ki, “dünya mediası üçün əsas təhdid  Azərbaycan hakimiyyətidir, Azərbaycanın hüquq-mühafizə orqanlarıdır”. Onlar beynəlxalq ictimaiyyəti öz iddialarına  inandırmaq  üçün yeni mövzu uydurublar. Arqument olaraq   özünü jurnalist, yaratdığı “realliq.info”  saytını da KİV qurumu adlandıran İkram Rəhimovun məhkəmə işini göstərirlər.  Şəbəkənin mərkəzi fiqurları olan bu 3-lük ( amerikaninsesi.org, turan.az, osmanqızı.tv ) və ətraflarında olanlar az qala hər gün müxtəlif dillərdə informasiya yayaraq “baş redaktor İkram Rəhimovun haqsız yerə  həbs edildiyini, tutularkən hüquqlarının pozulduğunu, barəsində çıxarılan  məhkəmə hökmünün ədalətsiz olduğunu” iddia edir, həm yerli, həm də beynəlxalq  rəyi çaşdırır, bu yolla özlərinin qapalı saxladıqları maraqlarını təmin etməyə çalışırlar. Onlar informasiya manipulyasiyası üzrə  texnologiyaları  gözəl bilirlər, maxinasiyaları kamil şəkildə mənimsəyiblər,  öz işlərini  uyğun qururlar, nə yazıq ki, bəzən məqsədlərinə çatırlar da.    

Yalançı arqumentlər üzərində qurduqları materialları  ingilis, rus və başqa dillərə çevirərək beynəlxalq hüquq-müdafiə təşkilatlarına ünvanlı şəkildə göndərir, onların diqqətini çəkir, yekunda Azərbaycan əleyhinə bəyanatlar səsləndirilməsinə nail olurlar.

İki gün öncə  amerikaninsesi.org   xəbər yaydı ki, İkram Rəhimov  ilkin məhkəmə instansiyasının qərarından narazı olduğu üçün aclıq edir. O, işinə təkrar baxılması üçün Bakı Apellyasiya Məhkəməsinə müraciət edib.  Bundan bir müddət öncə isə  osmanqızı.tv İkram Rəhimov barədə reportaj yaymış, onun hüquqlarının pozulduğunu bildirmişdi. Turan.az isə xəbər yaydı ki, Beynəlxalq  Qırmızı Xaç Komitəsinin nümayəndələri İ.Rəhimova baş çəkiblər …və sair.   Nə qədər operativ, sistemli, muncuq kimi düzülmüş bir proses getdiyinin fərqindəsinizmi? Sanki dünyanın diqqəti Londonda, Berlində, Brüsseldə deyil, Bakıda, Azərbaycan üzərində cəmləşib kimi bir təəssürat yaradılır, digər beynəlxalq təşkilatların da bənzər addımlar atması üçün zəmin yaradılır. Artıq Sevinc Osmanqızının yönləndirməsi ilə  Nyu Yorkda yerləşən Jurnalistləri Müdafiə Komitəsi bəyanatla çıxış edərək “siyasi səbəblər üzündən həbs edilmiş” İkram Rəhimov və Polad Aslanovun dərhal azadlığa buraxılmasını tələb edib! (

https://www.amerikaninsesi.org/a/i%CC%87kram-r%C9%99himov-m%C9%99hk%C9%99m%C9%99-hey%C9%99tin%C9%99-etiraz-edib/5050840.html?ltflags=mailer ).

Bəs görəsən, həmin təşkilatlara İkram Rəhimovun kimliyi barədə düzgün, detallı bilgi verilibmi? Əminəm ki, yox.

İkram Rəhimov imzası  Azərbaycan media məkanında  “reket jurnalist”  insidenti ilə tanınıb.

Barəsində çox yazılıb, əməlləri bəllidir. Mən də yazmışam.  Bu linklərdə daha geniş bilgi var ( https://news.milli.az/society/698508.html?fbclid=IwAR0XdujKa4fMUaf1KoMY3Wvogndm_lo3thF32-HVfIgAF8Wlb7nlHBEDQao  ) . İndiki məqsədim İkram Rəhimovu yenidən tanıtmaq deyil. Hədəfim İkram mövzusunu süni şəkildə qabardan, “reket jurnalist” fəaliyyətini stimullaşdıran, bunlardan  faydalanıb  Azərbaycan üzərinə hücumlar təşkil edən,  ölkəmizin adını rüsvayçı siyahılarda görəmək istəyən, ölkəmizdə yeni, təhlükəli tendensiyaların əsasını qoyan şəbəkədir.   

İkram Rəhimovu bataqlığa sürükləyənlər

Onların mahiyyətini açmaq üçün İkram Rəhimovun fəaliyyət tarixindən bəzi detallara təkrarən toxunmaq lazım gəlir. 2017-ci ilin avqust ayında Neftçala Elektrik Şəbəkəsinin rəhbərliyi adından  MŞ-yə şikayət ərizəsi daxil oldu.  Şikayətdə  «Reallıq.info» xəbər portallarının bu müəssisə barədə qərəzli informasiyalar yaydığı ı bildirilirdi. Şikayət ərizəsində iddia olunurdu ki, portal təmsilçiləri yayılan materialların dayandırılması qarşılığında onlardan  külli miqdirda vəsait istəyirlər. Məsələnin bu tərəfi ilə işimiz yox: biz hüquq –mühafizə orqanı deyilik, “rüşvət” məsələsini isbat etmək üçün nə mexanizmimiz, nə də səlahiyyətimiz yoxdur. Mətbuat  Şurası daxil olan  şikayətlərə yazılmış yazılar və onların peşə kodeksinə uyğunluğuna görə qiymət verir. Baxdıq, materiallar birtərəfli, qarşı tərəfin rəyi olmadan, isbatlanmamış rəqəmlər üzərində  hazırlanmış və  yayılmışdı. Bu yazıların əksəriyyəti İkramın facebook səhifəsində də var. İstəyənlər daxil olub oxuya və onları peşəkarlıq müstəvisində dəyərləndirə bilərlər. Yazılarda Azərbaycan Jurnalistlərinin Peşə davranışı Qaydalarının bütün prinsipləri pozulub. Reallıq.info-ya  xəbərdarlıq etdik, fəaliyyətində dönüş yaratmalarını tövsiyyə etdik.  Adam nəticə çıxarmadı, əksinə, səhvlərini davam etdirdi, daha “intensiv” işlədi, daha kobud səhvlər törətdi, şikayətlər çoxaldı. 

Birini də Sabirabad rayonunun Nizami kəndinin sakini  göndərdi (adını yazmıram ki, mübahisəyə cəlb olunmasın, ərizəsi MŞ-də qorunur). Şikayətçi iddia edirdi ki,  onunla həmkəndlisi arasında mülkiyyət davası olub. Münaqişə qarşı tərəfin həbsi ilə nəticələnib. Amma bir müddət sonra həbsə düşən şəxs barədə yeni, heyrətləndirici fakt əldə edib.  Hüquq mühafizə orqanlarından xəbər alıb ki, münaqişə və xuliqanlıq  sonucunda   türməyə düşən şəxs məhkəməyə müraciət edərək işinə yenidən baxılmasını istəyib. Ərizəsinə əlavə edib ki, guya “jurnalistdir”   və guya jurnaistik fəaliyyətinə görə  şərlənib.  Hətta vəkili vasitəsilə bəzi ölkələrə müraciət edərək, “təqibə məruz qalan jurnalist” qismində siyasi sığınacaq da istəyib.  Şikayətçi MŞ-yə gəldi, konfliktli tərəfin, yəni “məhbus jurnalistin” vəsiqəsini bizə təqdim etdi. «Reallıq.info» saytının vəsiqəsi idi, İkram Rəhimovun imzası ilə verilmişdi.  Məsələ ondadır ki, vəsiqə həmin şəxsə, məhbəs həyatı yaşadığı zaman verilib (Surəti MŞ-də saxlanılır). Deməli İkramın işinin  bir tərəfi saxta vəsiqələrlə, saxta sənədlərlə siyasi sığınacaq düzəldən və Azərbaycan adını xaricdə rüsvay edən  şəbəkəyə  bağlanırdı.  MŞ-nin bu mövzuda  əlavə təhqiqat aparmaq mexanizmi yoxdur.  Sadəcə həmən vaxt İkramı yenidən MŞ-yə  dəvət etdik, iradımızı bildirdik. Adam “yazdığım yazılara görə məndən qisas alırsınız” dedi, üzərimizə şər atdı, böhtan danışdı.  Sonda da “kimlərəsə bağlı olduğunu” dilə gətirdi, bizi “ağır cəzalandıracağı” ilə hədələdi  və  öz şəbəkəsi ilə yeni proses başlatdı. Onun bənzər əməlləri kifayət qədər çoxdur, hamısı da sənədli, sübutlu. Ortaya çıxan nəticə isə birdir: İkramın  təxəyyülündəki jurnalistika fərqlidir, nə qanunlara, nə də peşə kodeksinə aidiyyatı yoxdur. Hədəf seçdiyi obyektlərə də, oz prinsipləri ilə yanaşır. Mətbuat Şurası xəbərdarlıq etdi, anlamadı. RNYTN dəfələrlə xəbərdarlıq etdi, onları da saya salmadı.  Rəhbərlik etdiyi saytların fəaliyyəti qanunlara sığmadığı üçün dəfələrlə bloklandı, nəticə çıxarmadı. Reallıq.info bloklandı, əvəzində  reallıqinfo.az saytını açdı, o da bloklandı, əvəzində reallıq.org açdı….Bu münvalla rəhbərlik etdiyi saytlar barədə 6 dəfə inzibati ölçü götürüldü, nəticə çıxarmadı.

İnsanlar reallıq.info səhifələrində  şərə, böhtana, təhqirə məruz qaldılar.  Hara üz tutsunlar, dərdlərini kimə desinlər bu insanlar? İkram Mətbuat Şurasını dinləmir, Rabitə, Nəqliyyat, Yüksək Texnologiyalar Nazirliyini dinləmir, məhkəmə dinləmir…Onun şərindən əziyyət çəkənlər, məcbur qalıb  sonda  DTX-ya müraciət etdilər.  Əgər bu da nəticə verməsəydi, yəqin ki, İkramla “ənənəvi qaydada” hesablaşacaqdılar. Yaxşı ki, ölkəmiz hüquqi dövlətdir,  məsələlər hüquq müstəvisində həll edilir.  Əgər İkram ilk mərhələdə, Mətbuat Şuasından xəbərdarlıq aldığı zaman nəticə çıxarsaydı, fəaliyyətini qanuni müstəvidə qursaydı, yaxud, ikinci mərhələdə RNYTN –in inzibati tədbirlərinin mahiyyətini başa düşsəydi,  indiki duruma düşməzdi. İndi həbsdədir ( https://axar.az/news/toplum/348937.html ).  Dövlət Təhlükəsizliyi Xidməti  (DTX) vətəndaşların müraciətini geniş şəkildə araşdırdı,  İkram Rəhimovun rüşvət tələb edən səs yazılarını əldə etdi, onları ictimailəşdirdi. Sonucda Rəhimov 2018-ci ilin oktyabr ayında həbs edildi. Aparılan istintaq əməllərindən sonra Səbail Rayon Məhkəməsi 2019-cu ilin iyun ayında onun barəsində  5 il 5 aylıq həbs cəzası tətbiq etdi. DTX-nın açıqlamasında deyilir: “ Ötən illər ərzində ayrı-ayrı şəxslər barəsində böhtan xarakterli və rüsvayedici məlumatlar  dərc etdirib,  dayandırılması müqabilində vətəndaşlardan külli miqdarda pul tələb edilməsi, bu üsulla müxtəlif idarə və təşkilatlarda çalışan şəxslərdən, sahibkarlardan dövri haqq toplanılması barədə daxil olan müraciətlər  DTX tərəfindən  araşdırılıb. Ölkə ərazisində “reket” nəşrlər yaradıb, bu nəşrlərin jurnalistləri adı altında fəaliyyət göstərən şəxslərin silsilə hüquqazidd fəaliyyətlərinin qarşısının alınması üçün qanunla müəyyən olunan tədbirlər görülüb, bu əməlləri törədən İkram Rəhimov saxlanılıb”.

Nə deyək? Allah qapısını açsın. Arzu edək ki, islah olunsun, azadlığına qovuşsun.

Amma problem odur ki, İkram Rəhimovun islah olunmasını istəməyənlər,  onu daha dərin bataqlığa sürükləyənlər var.  Jurnalistika prinsiplərindən qətiyyən  xəbəri olmayan  “Reallıq.info” təsisçisinin indiki halı yuxarıda bəhs edilən şəbəkə üçün potensial gəlir mənbəyidir, yeni-yeni qrant layihələridir, qara pullardan ibarət investisiyanı cəlb etmək üçün  obyektdir. Lokal və transmilli KİV  qurumlarını, beynəlxalq statuslu  hüquq –müdafiə təşkilatlarını, bəzi donor institutlarını öz tərkibində birləşdirən bu şəbəkələr  öz qaranlıq, çirkin niyyətlərini gerçəkləşdirmək üçün nəinki İkram kimilərini axtarırlar, tapırlar, onları öz torlarına salıb istismar edirlər, hətta zərurət yarananda  İkram düşüncəli  qurbanları süni  şəkildə yetişdirirlər, onları real varlıqlar kimi qələmə verməyi bacarırlar. Çünki bu, təkcə maliyyə məsələsi, qanunsuz gəlir məsələsi deyil,  həm də bir tapşırıqdır. Ölkəmiz üzərində geosiyasi, geoiqtisadi maraqları olan güc mərkəzlərinə, həmçinin, ermənipərəst dairələrə  bağlı olan bu şəbəkələr uzun müddətdir ki, fəaliyyətdədirlər. Onlar yeri gələndə “İkram kimilərin timsalında insan haqları pozuntuları  üzrə” hesabatlar tərtib edir,  belə qondarma hesabatları ölkəmizin beynəlxalq imicinin   ləkələnməsi üçün istifadə edir, hansısa siyasi-iqtisadi maraqlarının təmin edilməsi üçün Azərbaycana qarşı təzyiq vasitəsi kimi istifadə edirlər. Bəzən də ölkədə ictimai etimad mühitinin zəiflədilməsi,  sabitliyin pozulması üçün istifadə edirlər. Uzun illərin təcrübəsi imkan verib ki, bütün bu mexanizmlər milli institutlar tərəfindən araşdırılsın, ifşa edilsin və qabaqlayıcı addımlar atılsın. Amma indi, fərqli, yeni  nüanslar ortaya çıxır.

 Yeni nüanslar  

İkram Rəhimovun fəaliyyətindəki neqativlər barədə  peşəkar müstəvidə qiyməti 2017-ci ildə Mətbuat Şurası verib. Onun təsis etdiyi saytın fəaliyyətinə inzibati məhdudiyyəti 2017-2018-ci illərdə Rabitə, Nəqliyyat, Yüksək Texnologiyalar Nazirliyini tətbiq edib. İkramın saxlanılmasını 2018-ci lin oktyabr ayında Dövlət Təhlükəsizliyi Xidməti təşkil edib. Barəsində 5 il yarımlıq məhkumluq hökmünü  isə, 2019-cu ildə Səbail Rayon Məhkəməsi verib. Bunlardan hər biri tamamilə fərqli, tam müstəqil  qurumlardırlar. Heç biri hüquqi-subardinasiya baxımından digərinə bağlı, asılı deyil. Onları bu məsələdə birləşdirən yeganə xətt vətəndaşların müraciətləridir.  Amma İkram Rəhimov açıqlamalarında bildirir  ki,  Azərbaycan pezidentinin köməkçisi Əli Həsənovun göstərişi ilə həbs  olunub. Burada bir məntiq varmı? Xeyr, heç bir məntiq yoxdur. Çünki, yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, bu qurumların bir qismi  tamamilə müstəqildirlər, bir qismi də yalnız ölkə Prezidentinə tabedirlər.  Onda İkram Rəhimov niyə belə düşünür, niyə həm özünü, həm də ictimai rəyi çaşdırır? Mürəkkəb göründüyü qədər də, sadə sualdır. Bu, İkramın düşüncəsi deyil, onu belə “düşünməyə”, belə “danışmağa” yönləndirirlər. Amma başqa bir sual öz aktullığını qoruyur: kimdir İkramı  yönləndirənlər? Nədir onların marağı?

Müşfiq Ələsgərli  

Soyush muxalifetinin niyə Qarabağ üçün, Xocalı üçün səsləri gəlmir

26 avqustda “De TV”-də “Fake” xəbər; sosial şəbəkələr üzərindən Azərbaycana qarşı aparılan informasiya savaşı və Azərbaycan KİV-lərinin milli informasiya məkanının qorunmasında, informasiya təminatında rolu məsələlərini müzakirə etdik

Müxalifət partiyaları toy və yas mərasimlərini özlərinin təbliğat tribunasına çevirməyə çalışırlar

https://palitranews.az/news.php?id=112439

Radikal müxalifət partiyalarından biri olan Azərbaycan Xalq Cəbhəsi Partiyasının(AXCP) sədri Əli Kərimli “Facebook”dakı səhifəsində Əbülfəz Elçibəylə bağlı öz maraqlarına xidmət edən paylaşım edib. O əqidə dostları, partiyadaşları olaraq onun məzarını ziyarət edəcəyini bəyan edib… Maraqlıdır ki, AXCP sədrinin bu qeyri-səmimi sözlərinə reaksiya verənlər arasında daha çox onun Elçibəyin yolunu davam etdirməyə layiq biri olmadığını deyənlər olub. Düzdür bu cür rəylər dərhal silinib. Hətta şərhlərdə bunu ReAl tərəfdarlarının yazdığı da iddia olunub. Amma reallıq budur ki, həqiqətən də Əli Kərimli həmişə insanların diqqətində olan proseslərdən, hadisə və şəxslərdən öz maraqları üçün istifadə edib. AXCP sədrinin Əbülfəz Elçibəyin əleyhinə nələr etməsi barədə dəfələrlə mətbuatda yazılar gedib, eks-prezidentin ailəsi tərəfindən də bu faktlar təsdiqlənib və Əli Kərimli qınanıb.

Bu mövzu ilə bağlı qısa və oxşar bir xatırlatmanı da edək ki, bir neçə il öncə Əbülfəz Elçibəyin qardaşı oğlu Hürrü Əliyev “Yurd” sədrinin xəyanətləri ilə bağlı kifayət qədər faktların olduğunu dilə gətirmişdi. Onun sözlərinə görə, xəyanətkar Əli Kərimli hətta Əbülfəz Elçibəyin AXCP qərargahındakı kabinetinə dinləyici qurğu yerləşdirmişdi: “Əli Kərimli deyəndə nədənsə “satqın” və “xəyanətkar” sözləri yada düşür. Diqqət versəniz görərsiniz ki, bu insan siyasi fəaliyyəti boyunca hamını öz şəxsi və siyasi maraqlarına qurban verib və hətta dostlarına belə xəyanət edib”. İndi onun durub Elçibəyin məzar başına adam toplamağa çalışması və özünü ən layiqli davamçı kimi təqdim etməsi təbii olaraq insanlarda qıcıq yaradır.

Ümumiyyətlə, Əli Kərimli yuxarıda da qeyd etdiyim kimi proseslərdən və ayrı-ayrı adamlardan şəxsi maraqları üçün daim istifadə edib. Hətta qışda “milli şura” adıyla təşkil etdikləri mitinqdə də Mehman Hüseynov amilindən istifadə etmişdilər. Eyni zamanda indi bəyənmədiyi ReAl Partiyasının sədri İlqar Məmmədovun da öz tərəfdarlarını həmin mitinqə çağırmışdı. Hansı ki, sonradan “mən etdim”, “bacardım” “milli şura”nın əməyin nəticəsidir” kimi fikirlər səsləndirməklə İlqar Məmmədov və tərəfdarlarında qıcıq yaratdı və nəticədə də “realçılar” bir daha onların mitinqlərinə qatılmayacaqlarını dedilər.

Yəni bu cür şəxsi mənafe naminə “istifadə” təcrübələri 90-cı illərin əvvəllərində də olub, dünən də oldu, bu gün də davam edir… Hətta müxalifət bir neçə gün öncə şəhid pilotumuzun ağır faciə nəticəsində dünyasını dəyişməsindən istifadə edərək yas mərasimi üzərindən də öz çirkin əməllərini həyata keçirmək istədi. Min cür uydurma iddialar, ittihamlarla hakimiyyəti tənqid edən Əli Kərimli əslində bu cür mərasimlərin adamı deyil… O pilotun yas mərasiminə qədər də, mərasimdən sonra da qalmaqallar yaratmağa çalışacaq, yolboyu özünə yaxın şəxslərə müsahibələr verə-verə yası şouya çevirəcəkdi. Artıq cəmiyyətimizdə də onun və ona yaxın olan digər müxalifətçilərin məlum yas mərasimi ilə bağlı anormal fikirlərinə qınaqlar gəlir. Ziyalılar, ayrı-ayrı peşənin sahibləri siyasət meydanı ilə xalqın həssas məqamlarında sərgilənən mərasimləri qarışdırmamağı tövsiyə edirlər. Məsələn, Mətbuat Şurasının sədr müavini, Jurnalistlərin Həmkarlar İttifaqının sədri Müşviq Ələsgərli bununla bağlı deyib: “20 yanvarın ildönümündə, “Şəhidlər xiyabanında” 2 il ardıcıllıqla insident törədənlər, ümumilli aksiyanı özünün təbliğat tribunasına çevirmək istəyənlər; M.Ə. Rəsulzadənin doğum günü aksiyasını Novxanıda özlərinin “mitinq-yürüşü” kimi təqdim edənlər; 26 fevralda Xocalı soyqırımı abidəsinin ziyarətini kontekstdən çıxaran, erməni vandalizmini unutdurub Azərbaycanın dövlət qurumlarını hədəfə çevirmək istəyən “radikal müxalifət” təmsilçiləri indi də şəhidimiz Rəşad Atakişiyevin dəfn mərasimini siyasiləşdirməyə çalışırlar. Gah “müxalifət nümayəndələrinin mərasimə buraxılmadığını” iddia edirlər, gah da “ali rütbəli dövlət məmurlarının mərasimdə görünmədiyinə” dair şayiə yayırlar. Bu “mənəviyyatı” haradan alıblar, kimə xidmət edirlər?!”.

Qısası bu gün özünü müxalifətdə vahid lider kimi göstərməyə çalışan bu adamın davranışları, keçmişdə və bu gün sərgilədiyi hərəkətləri şəhidlərimizə və digər şəxslərin ailələrinə, yaxınlarına hörmətsizlikdən başqa bir şey deyil!

Yəni, yalnız Elçibəy məsələsi ətrafında deyil, cəmiyyətimizin diqqətində olan bütün hadisə və tədbirlər üzərindən də xal qazanmağa çalışır. Bütün kütləvi tədbirlərə bir münasibət sərgiləyir ki, bu da həmin hadisədən necə yararlanmaqdır… Bu insan istənilən məsələnin mahiyyətini öz maraqlarına uyğun istiqamətləndirməyə və maksimum yararlanmağa çalışır. Ancaq xalq müxalifəti də, onların başında duranları da 90-cı illərdən yaxşı tanıyır və onların əməlləri və davranışlarındakı qeyri-səmimilikləri, əsl niyyətləri yaxşı sezə, duya bilir. Ona gör də hüzr mərasimlərində ev sahibləri mənəvi-dini dəyərlərimizə hörmət etməyən Əli Kərimli kimilərini görmək istəmirlər.

Tural Tağıyev

http://www.kaspi.az/az/xarici-guc-merkezlerinin-esas-tebliat-vasiteleri-fotolar

Xarici güc mərkəzlərinin əsas təbliğat vasitələri – FotolarEkspertlərin qənaətincə, vaxtilə qrant adı altında QHT-lər vasitəsilə müəyyən şəxslərə verilən pullar indi də internet televiziyalara və onları işlədənlərə ötürülür

Baş nazirin müavini, Yeni Azərbaycan Partiyasının (YAP) Sədr müavini – İcra katibi Əli Əhmədov seçki proseslərinə kənardan müdaxilə edilməsi barədə “Facebook”da ötən gün status paylaşıb. O bildirib ki, bu yolla dövlətlərin daxili işlərinə qarışmaq taktikası son dövrlərdə geniş istifadə edilməyə başlayıb. İcra katibi qeyd edib ki, müxalifətin keçirdiyi mitinqləri bir çox xarici ölkə səfirlərinin diqqətlə izləməsi, bu aksiyalar barədə əvvəlcədən müfəssəl məlumatlara malik olmaları, hətta digər ölkələrdən xüsusi missiyalı şəxslərin mitinq yerlərində peyda olması dəfələrlə rast gəlinən hallardır. Bununla yanaşı, YAP funksioneri qeyd edib ki, müxalifət partiyalarının təqdimatı əsasında bir sıra Avropa ölkələrində onlarla insana yaşamaq hüququ verilməsi, onlardan təbliğat məqsədilə vətəndaşı olduğu ölkəyə qarşı istifadə edilməsi heç kimə sirr deyil.

Vahid cəbhədə birləşməyə çağırış

Ə.Əhmədovun sözlərinə görə, iş o yerə çatıb ki, “siyasi mühacir” statusunu almaq üçün sadəcə bəzi müxalifət partiyaların vəsiqəsinə sahib olmaq kifayətdir. Baş nazirin müavini yazıb ki, hazırda ölkələrin daxili işlərinə qarışmağın, onlara qarşı təbliğat aparmağın, seçki proseslərinə müdaxilə etməyin yeni forması sınaqdan keçirilir və bunlardan biri internet televiziyalardır. Onun fikrincə, müxalifəti dəstəkləməyin və maliyyələşdirməyin yeni forması kimi internet televiziyalardan və digər texnologiyalardan geniş istifadə edilir, Azərbaycana qarşı geniş təbliğat şəbəkəsi yaradılır və bu iş Azərbaycanın müxalifətinin bəzi təmsilçilərinin əli ilə həyata keçirilir. YAP sədrinin müavini Azərbaycanın bütün sağlam, milli mövqedə dayanan siyasi qüvvələrini ölkəmizə qarşı xarici təbliğata və təsirlərə, ilk növbədə siyasi proseslərə və seçkilərə müdaxilələrə qarşı vahid cəbhədə birləşməyə səsləyib.

Ölkəmizə qarşı hücumlar ifrat halını alıb

Mövzu ilə bağlı fikirlərini “Kaspi” qəzetinə açıqlayan media eksperti Müşfiq Ələsgərlibildirib ki, uzun illərdir Azərbaycana qarşı faktsız və qaydasız informasiya savaşı aparılır. O qeyd edib ki, ayrı-ayrı güc mərkəzləri və ölkələr arasında zamanla müəyyən problemlər yaranır, bu çərçivədə hər bir tərəf öz mənafeyindən çıxış edərək müəyyən işlər görür, təbliğat aparır. Ekspertin qənaətincə, son dövrlər bu, çox problemli hal alıb: “Azərbaycana qarşı mübarizə də bu qəbildəndir. Bu mübarizə ölkəmiz müstəqilliyini əldə etdikdən indiyə qədər hər zaman olub. Azərbaycanın demokratik inkişafını, iqtisadi-siyasi tərəqqisini əngəlləmək üçün maneələrin yaradılması, sədlərin çəkilməsi cəhdləri olub. Azərbaycan gücləndikcə, beynəlxalq aləmdə güclü mövqeyə sahib olduqca, müstəqil siyasət yürütdükcə, özü öz taleyinə sahib çıxdıqca ölkəmizə qarşı xaricdən hücumlar daha da artıb. Son vaxtlar isə bu hücumlar ifrat hal alıb. Ədalətsiz, qərəzli mübarizə o qədər açıq müstəviyə keçib ki, artıq bu oyunu quranlar niyyətlərini gizlədə və “fəaliyyətlərini” arqumentləşdirə bilmirlər. Onlar Azərbaycana qarşı hansı “iradı” bildiriblərsə, tutarlı cavab verilib, iddiaların əsassız olduğu konkret faktlarla sübuta yetirilib”.

Dövləti gözdən salmaq cəhdləri

Media eksperti deyib ki, hazırda arqumentləri tükənən, əsaslandırılmış mövqe ortaya qoya bilməyən bu qüvvələr çılpaq və iyrənc oyun aparır, heç bir əsas olmadan Azərbaycanı hər şeyə görə “tənqid” edirlər. Onun sözlərinə görə, bununla onlar Azərbaycan daxilində – cəmiyyətlə dövlət, cəmiyyətlə hakimiyyət arasında etimadsızlıq mühiti yaratmağa çalışır, bu zaman təhqirlərə, böhtanlara yol verir, ictimai rəyi çaşdırmağa cəhd edirlər. Bütün bunlar xaricdən Azərbaycanın daxilinə müdaxilədir və ölkədə ictimai-siyasi sabitliyi pozmağa hesablanıb. Xatırladım ki, vaxtilə bu güc mərkəzləri qarayaxma kampaniyalarını həyata keçirmək üçün Azərbaycanda bəzi qeyri-hökumət təşkilatları vasitəsilə öz tərəfdaşlarına maliyyə vəsaitləri ötürürdülər. Bu, qrant formasında, guya cəmiyyət üçün faydası olan hansısa işin həyata keçirilməsini maliyyələşdirmək adı altında edilirdi. Lakin Azərbaycan dövləti sonradan müəyyən etdi ki, bu qrantların böyük hissəsi heç də təyinatı üzrə xərclənmir, daha çox siyasi məqsədlərə, siyasi qrupların fəaliyyətinə yönəldilir. Ardınca həmin qruplar vasitəsilə ölkə daxilində ictimai-siyasi sabitliyin pozulmasına, Azərbaycan dövlətinin gözdən salınmasına cəhdlər edilir”.

Qeyri-şəffaf maliyyələşmə

Ekspert qeyd edib ki, 2014-cü ildə qrant haqqında qanunvericiliyə əlavə və dəyişiklik edilib, QHT sektorunda çox böyük təftiş işi aparılıb, xaricdən ölkəmizə pulların ötürülməsi, siyasi qrupların maliyyələşməsi mexanizmi, onların əsas hədəfləri ifşa olunub: “Bundan sonra xarici güc mərkəzləri Azərbaycandakı tərəfdaşlarını ölkədən çıxarıb xaricdə yerləşdirdilər. Bu hadisədən sonra QHT fəaliyyətini maliyyələşdirmək adı altında xaricdən Azərbaycana ötürülən pullar başqa vasitələrə – internet televiziyalar yaradılmasına yönləndirildi. Bu internet televiziyalar böyük maliyyə ilə idarə olunurlar və bəlli güc mərkəzlərinin Azərbaycana qarşı əsas təbliğat vasitələrinə çevriliblər. Onların avadanlıqları, çıxış imkanları deyilənlərə əyani sübutdur. Həmin internet televiziyaları işlədənlər maliyyə mənbələri barədə heç bir açıqlama və ya hesabat vermirlər. Xaricdə işsiz-gücsüz oturub gecə-gündüz Azərbaycana qarşı təbliğat aparanların nə ilə dolandıqları, haradan qazanc əldə etdikləri, necə maliyyələşdirildikləri barədə heç bir məlumat yoxdur. Böyük ehtimalla əvvəllər qrant adı altında QHT-lər vasitəsilə müəyyən şəxslərə ödənilən pullar indi də internet televiziyalara və onları işlədənlərə ötürülür”.

Xalq öz dövlətini və hakimiyyətini qoruyur

M.Ələsgərli bildirib ki, Azərbaycanı müxtəlif bəhanələrlə tərk edib xaricdə məskunlaşan, özlərini “siyasi mühacir”, “müxalifətçi” adlandıran, internet televiziyalar vasitəsilə ölkəmiz əleyhinə kampaniya aparan söyüş çetesi qeyri-şəffaf şəkildə maliyyələşdirilirlər: “Bu yolla bir növ Azərbaycana qarşı bəlli güclər tərəfindən açıq müharibə aparılır, terror törədilir. Lakin indiyə qədər Azərbaycana qarşı müxtəlif sahələrdə aparılan belə savaşlar öz nəticəsini vermədiyi kimi, hazırda müşahidə etdiyimiz qərəzli kampaniyalar da effekt doğurmayacaqdır. Çünki, Azərbaycan xalqı öz dövlətini və hakimiyyətini qoruyur”.

Vətəni hədəfə alıb pul qazanmağın başqa adı var

Siyasi şərhçi Elçin Alıoğlu qəzetimizə açıqlamasında deyib ki, istənilən məsələni olduğu kimi göstərmək lazımdır. Onun fikrincə, siyasi oyunlara qoşulmaq, olmayanı olan kimi göstərmək, yaxud olanı olmamış kimi demək yanlış addımdır: “Təsəvvür edin ki, orta statistik azərbaycanlı Almaniya, Belçika Finlandiya və ya Amerikaya mühacirət edir. Mühacirət çox ağır və çətin prosesdir. Mühacir olan insan ilk olaraq həmin ölkədə yenidən həyat qurmaq məcburiyyətindədir. Arxasında heç bir dəstək olmadığı üçün o, yerli vətəndaşlardan fərqli olaraq, ikiqat çalışmalı, qənaət etməli və yer tutmalıdır. Proses məşəqqətlidir. Bunu bütün mühacirlər, xaricdə yaşayanlar gözəl bilir. Fəqət bir mühacir xaricə köçürsə və sığınacaq aldıqdan az bir müddət sonra internet televiziya yaradıb dövlətinin əleyhinə fəaliyyətə başlayırsa, o zaman onlara sual oluna bilər ki, axı işləyən insan hər gün 4-5 saat kameralar qarşısında necə otura bilər? Sonradan bunu insanlara hobbi, vətənin halına yanmaq, düşünmək kimi qələmə verirlər. Buna inanmaq qəti mümkün deyil. Digər tərəfdən, o danışan insanların mimikalarına, duruşlarına, davranışlarına baxdıqda aydın olur ki, maddi maraq olmasa, onlar bir kəlmə belə söz deməzlər. Maddi marağın olmasına hardasa pis baxmaq da olmaz. Hər kəs bir bizneslə məşğul ola bilər. Amma xalqın adından danışaraq, insanlara ağıl öyrətməyə çalışıb, psevdo demokratik şüarlar səsləndirib, hədyanlar deyib Azərbaycanı hədəfə alıb pul qazanmağın başqa adı var. Bu ad əlbəttə ki, blogerlik deyil”.

Ruhi, mənəvi cəhətdən şikəst olanlar

Siyasi şərhçi əminliklə bildirib ki, müxtəlif xarici ölkələrə sığınaraq Azərbaycanı hədəfə alan ayrı-ayrı şəxslər eyni mərkəzdən idarə olunurlar: “Həmin insanların ritorikasına fikir verdikdə onların eyni mərkəzdən ustalıqla idarə olunduğunu görmək olar. Həmin şəxslər xəbərlərlə, texniki vasitələrlə təmin olunur, qarantlar adı ilə ciddi maliyyə dəstəyi alırlar. Onların müxtəlif səpkili paylaşımları çoxsaylı platformalarda, “Youtube” kanalında daha tez görünməsi, trendə düşməsi üçün reklamlar edilir, bu reklamlara külli miqdarda maliyyə vəsaiti xərclənir. Adi mühacirdə bu qədər vəsait haradandır? Axı o, oliqarx, ölkədən qaçmış milyonçu deyil. Hətta hansısa ölkədən qaçan bir milyonçu da heç zaman açıq şəkildə belə fəaliyyətlə məşğul olmur. Dünyanın heç bir yerində ölkəsini tərk edən mühacir siyasi ambisiyalar adı ilə ölkəsini aşağılamağa çalışmır. Ən azı o, həmin ölkənin vətəndaşıdır və ya vətəndaşı olub. Bunun əksini edənlərin davranışı natamamlıq, kiməsə xidmət edərək özünü daha yaxşı göstərmək kompleksidir. Əgər bunu ruhi, mənəvi cəhətdən şikəst olan Leyla Yunus edirsə, ona sözüm yoxdur. Lakin gənclərin leyla yunuslar və digərlərinə aldanaraq ortaya özlərini deyil, əqidələrini qoymaq istəmələri təhlükəli prosesdir. Bu, şəbəkələşmiş məsələdir. Onlara külli miqdarda maliyyə ayrıldığına şübhə yoxdur. Düşünürəm ki, bunun qarşısını onların dilində deyil, arqumentli, konstruktiv məcrada cavab verməklə almaq lazımdır”.

Rufik İSMAYILOV